TC
Nieuws
De laatste dans!
Beste Thillianen,
“De laatste dans, die moet je mij nog schenken” galmde in zijn ruimtebokaal toen Neil Armstrong voor het eerst een voet op de maan zette. De prachtige song, geschreven door de verkwikkelijke Anja, is een klassieke evergreen. Armstrong deed enkele schuchtere danspasjes in zijn moonboots, plantte een vlag, die direct weer omviel en keerde terug naar zijn ruimtecapsule. Weer aangekomen in de vliegende kantine riep hij tegen zijn vriend Aldrin : “ Giv mo Buzze, we ‘re going home”. Weinig tijd later barstte het feest los op Cape Canaveral.
Wel Thillianen, Ik heb zo een vermoeden dat er vandaag tijdens de apotheose van ons dubbeltornooi ook zoiets staat te gebeuren. Voorzitster Ulrike, gewapend met micro en vlag, opent de laatste dans. Vermoedelijk zullen er ook nog andere dingen geschonken worden dan de laatste dans. Net als bij Neil en Buzz zijn de voeten doortorten en de spieren wat stram en bespeuren we bij ons opperhoofd enkele kleine walletjes onder de vermoeide ogen.
Niet getreurd echter, alles komt goed. De creativiteit van het Thillebestuur is ongezien. Zo bestelde Yvetje, onze meesterplanner, gisteren een vierkant Ardeens lapje in een rond broodje. Dat we daar niet eerder opgekomen zijn. De steeds gemotiveerde vrijwilligers binden met plezier voor de laatste keer de toogschort aan. Het was een serieuze bergrit met meerdere cols buiten categorie maar de heerlijke sfeer en strakke organisatie van ons tornooi krijgt weerklank in heel wat West-Vlaamse tennisclubs. Thille staat weer op de tornooikaart. Het is alsof we nooit zijn weggeweest. Dat dit deugd doet, is dan ook een understatement.
We zijn geland!
Een dankbare captain
Muiterij bij 4° Celsius.
Beste Thillianen,
Gisterenavond sloot ik de bar af met Bratje K. en Strobby. Lichtjes beneveld waren we getuige van een prachtig schouwspel.
“Berten! Berten! BERTEEEUUUHN!” brulde Charles Vandenberghe. Berten, die zich in de volksmond ook Ronny laat noemen, haastte zich tot bij zijn compagnon. Als Charles Vandenberghe roept, kun je maar beter direct in actie schieten, dacht de zurige Roeselarenaar. “Berten, we gaan moeten staken. We zijn onze job kwijt” vervolgde Charles. Berten schuimde van ongeloof. Zaterdag, vier gratis vaten had baroverste Dirk deze morgen laten vallen. Max kon ook zijn oren niet geloven. “Het rode leger van het bovenste schap, moet zich moeien.” fulmineerde de zeemzoete Max. Het slechte nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje in de koele ruimte.
“Staken! Staken! Staken!” schreeuwden Omer Vandeginste en Tetje Dendood. De sfeer was werkelijk onder het vriespunt gezakt. De immer vrolijke Pierre Picon liet zich ook niet onbetuigd. De straffe Fransman had zoals de meeste van zijn landgenoten heel wat ervaring met staken. “A la guerre comme à la guerre” jutte hij zijn vrienden verder op. Broeder Bernardus en Pater Karmeliet zijn volledig volgens hun christelijke inspiratie iets zachter van aard en probeerden de gemoederen te sussen. Pierrot wilde vooral zijn uitvinder, de lokale brouwer die voor de vaten zorgt, niet schofferen. Tevergeefs.
De boel was volledig om zeep. Toni Steiner leek ook geprikkeld. Hij ging doorgaans door als de nuchterste van de bende. Hij was de enige met een degelijke scholing en dan nog in het meer alternatieve deel van het onderwijslandschap. “Burn in Hell” fulmineerde Moortgat. Het hek was van de dam. Augusto Cava deed er nog een schepje bovenop. Hij ging 10 centimeter achteruit, boog zich lichtjes voorover en sprak dreigend : “Ik zal mijn kurk tegen baroverste Dirk zijne kop schieten”.
Wel Thillanen en baroverste Dirk, het gaat helemaal niet goed in onze frigo. Ik wil er dan ook op voorhand op aandringen om morgen bij het aanvullen van de frigo’s de nodige veiligheid in te bouwen. Onze tornooileider gaf eerder deze week reeds het goede voorbeeld.
Thillianen, tot op de receptie met gratis vat(en) komende zaterdag! Santé!
De captain.
Graag een update van je favorite club? Schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!
