TC
Nieuws
Alle meisjes aan de macht!
Beste Thillianen,
Vroeger stond ik steeds op 1 september met dichtgeknepen billen aan de schoolpoort. Het kon mij geen reet schelen bij welke meester ik in de klas ging zitten of welke nutteloze kennis ik dit schooljaar weer ging vergaren. Ik stond trappelend te wachten voor de inspanning van het jaar. Bij het eerste belsignaal sprintte ik de ziel uit mijn lijf om enkele tellen later neer te zijgen op de schoolbank naast het mooiste meisje van de klas. Mijn inspanning bleek meestal tevergeefs omdat de Queen Bee na enkele dagen steevast voor de grootste nitwit en een plaatsje op de eerste rij koos.
Wel Thillianen, ook tijdens de laatste tornooidagen voelen de meeste mannen spanning rond de bilspleet. De plaatsjes op ons luxeterras annex schitterend pardas worden uitgevochten. Elkeen kijkt uit naar de bekoorlijke bediening van de Thille-barvrouwen en serveuses. In onze club zijn de meisjes aan de macht en hebben we geen quota nodig voor gelijke bejegening. De macho-thillianen, die lange tijd tennis speelden in een mannenbastion, genieten van de nieuwe wind, die ruikt naar Chanel N° 5.
En of onze meiden een aparte column verdienen. Ada, Davine, Katrien, Justine, Paulien, Ingrid, Nancy, Lynn, Ellen, Mieke en twee Tines verdedigen met brio onze kleuren in de eindfase van het dubbeltornooi. Wat een luxe! De mannelijke bedienaars, bestellers en worstenbakkers nemen met plezier alle taken over en schreeuwen hun kelen schor. Wat kan een gelijke wereld toch schoon zijn.
Alle Thille-meisjes aan de macht!
De Captain
Ivan, Stéfanos, Fabrizio en Nico
Beste Thillianen,
Gisteren mocht de captain net voor middernacht onze tennisarena betreden met drie piepjonge medespelers. Ik voelde mij een beetje een oude zak. Bij de eerste kantwissel nam ik een slok en flitste een herinnering door mijn bovenkamer. Op mijn tiende verjaardag kreeg ik een Adidas truitje van Ivan Lendl. De wat rijpere Thillianen onder ons kunnen zich deze vestimentaire miskleun ongetwijfeld herinneren. Het had iets van de latere werken Piet Mondriaan. Exact drie weken hield ik mijn truitje dag en nacht aan. Ivan Lendl was een held.
Later bleek de rijzige Tsjecho-Slovaak zowat de saaiste mens op aarde te zijn. Tijdens elke tennismatch kwam hij altijd exact één keer naar het net, om zijn tegenstander een hand te geven. Ik keek vanop mijn rustbankje opzij en vroeg mij af of mijn jonge medespelers ook tennishelden hebben. Ik zou alvast gaan voor Stéfanos Tsitsipás of Fabrizio Benetti. Als dit geen heldennamen zijn!
Wel Thillianen, nu ik meer de pen dan het tennisracket hanteer, heb ik een nieuwe held : Nico Dijkshoorn. Een Amsterdamse columnist die sneller en gevatter kan schrijven dan Lucky Luke kan schieten. Ik hoop al dagen dat mijn nieuwe held opbelt en vraagt om eens in te vallen. Hij moet toch ook ooit eens geveld zijn door tourista, een lintworm of gewoon een appelflauwte.
Vanmorgen verslikte ik mij in mijn koffie toen ik een +31-nummer op mijn Nokia zag verschijnen op de tonen van mijn beltoon “Let it be”.Mijn hart sloeg enkele tellen over, angstzweet brak mij uit. Ik nam op. Helaas bleek het alweer die Hollandse verkoopster van Proximus, die mij een upgrade van Tuttimus wilde aansmeren.
Nico, let it be. En ik wil geen Tuttimus!
De captain
Graag een update van je favorite club? Schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!
